Article is published in Greek
Holodomor στην Ουκρανία του 1932 – 1933
Θυμόμαστε τις τραγωδίες και δεν τις ξεχνάμε, ώστε να μην επαναληφθούν στο μέλλον
Το τέταρτο Σάββατο του Νοεμβρίου στην Ουκρανία υπάρχει ετήσια Ημέρα Μνήμης για θύματα του Holodomor (λιμοκτονία), που πήρε εκατομμύρια ζωές και κατέστρεψε τις ψυχές των δεκάδων εκατομμυρίων Ουκρανών.
Αυτό τον μήνα θυμόμαστε τα εκατομμύρια των Ουκρανών, οι οποίοι πέθαναν από την πείνα στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ως αποτέλεσμα της βάναυσης πολιτικής της σοβιετικής εποχής του Στάλιν.
Η βάρβαρη κατάσχεση της ουκρανικής γης και των γεωργικών καλλιεργειών από το καθεστώς της τότε Σοβιετικής Ένωσης, η οποία οδήγησε στο Holodomor, έγινε μια από τις πιο βίαιες πράξεις του εικοστού αιώνα, μετατρέποντας το ευρωπαϊκό σιτοβολώνα στη γη του ανυπολόγιστου ανθρώπινου πόνου.
Η λιμοκτονία του 1932-1933 ήταν το πιο βάναυσο έγκλημα του κομμουνιστικού καθεστώτος κατά του ουκρανικού λαού. Αυτή η ενέργεια που σχεδιάστηκε εναντίον της ουκρανικής αγροτιάς είχε ως σκοπό να εξαλείψει την ίδρυση του ουκρανικού έθνους και την εθνική αναγέννηση, να καταστρέψει τις ανεξάρτητες οικονομίες και να καταστήσει αδύνατη την αντιμετώπιση της σοβιετικής κυβέρνησης. "Η πείνα σχεδιάστηκε από τη Μόσχα για να καταστρέψει την ουκρανική αγροτιά ως εθνικό προπύργιο. Οι Ουκρανοί αγρότες καταστράφηκαν όχι επειδή ήταν αγρότες, αλλά επειδή ήταν Ουκρανοί ", έγραψε ο αμερικανός καθηγητής R.Konkvest.
Η προγραμματισμένη δήμευση (απόσυρση) από τις σοβιετικές αρχές των σιτηρών και όλων των άλλων προϊόντων διατροφής από αγρότες κατά τη διάρκεια του 1932-33 οδήγησε άμεσα στη δολοφονία των εκατομμυρίων αγροτών από λιμούς.
Το 1930, η Σοβιετική Ένωση βρισκόταν στο χείλος μιας οικονομικής κρίσης - ως αποτέλεσμα της Μεγάλης Ύφεσης, οι τιμές των γεωργικών προϊόντων στη Δύση μειώθηκαν ραγδαία. Για να κερδίσει το νόμισμα, η σοβιετική ηγεσία αποφάσισε να αυξήσει τον όγκο των πωλήσεων σιτηρών, μαζέυοντας όλη τη συγκομιδή.
Η ανάλυση του περιεχομένου των ψηφισμάτων της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ (Μπολσεβίκοι) μαρτυρεί τα γεγονότα της σκόπιμης δημιουργίας τρομερών συνθηκών διαβίωσης για τον αγροτικό πληθυσμό, τα δύο τρίτα των οποίων ήταν εθνικοί Ουκρανοί, γεγονός που οδήγησε στην πλήρη φυσική τους εξόντωση.
Η λιμοκτονία του 1932-33 ήταν μια σκόπιμη ενέργεια. Σύμφωνα με έγγραφα από αρχειακές πηγές, το ψωμί ήταν στην Ουκρανία, αλλά το ψωμί ελήφθη από την Ουκρανία.
Από την Ουκρανία είχε εξήχθη όχι μόνο υλικό σποράς, αλλά ακόμη και αγγούρια τουρσί, λάχανο και ντομάτες, πιθανώς αφήνοντας τους ανθρώπους να καταδικάζονται σε θάνατο από πείνα.
Με διάταξη της Μόσχας, απαγορευόταν κάθε εμπόριο σε αγροτικές περιοχές, γινόταν η αναστολή της προμήθειας τροφίμων σε χωριά, η δίωξη και η τιμωρία 10 ετών φυλάκισης και η εκτέλεση για οποιασδήποτε χρήση ψωμιού έναντι αμοιβής σε περιοχές που δεν πληρούσαν τα σχέδια προμήθειας σιτηρών, εισήγαγε ένα σύστημα φυσικών προστίμων και καταστολών.
Μετά την εισαγωγή όλων αυτών των μέτρων και περιορισμών, ήδη από το 1933, οι περισσότεροι αγρότες της Ουκρανίας έμειναν χωρίς φαγητό. Το κορύφομα του Holodomor ήταν τον Ιούνιο του 1933, όταν οι στατιστικές αρχές κατέγραψαν κατά δέκα φορές περισσότερη από τη συνήθη θνησιμότητα στα χωριά: το 1933, 3 εκατομμύρια 238.000 άνθρωποι πέθαναν από την πείνα.
Πρώτη αναφορά για την πείνα στην ΕΣΣΔ ανέφερε ο Άγγλος δημοσιογράφος Malcolm Mageridge τον Δεκέμβριο του 1933 στην εφημερίδα Manchester Guardian. Ο Mageridge έγραψε για φενόμεν του μαζικού θανάτου των αγροτών, αλλά δεν ονόμασε συγκεκριμένους αριθμούς.
Μετά τη δημοσίευση του άρθρου του, οι σοβιετικές αρχές απαγόρευσαν στους ξένους δημοσιογράφους να επισκέπτονται περιοχές της χώρας όπου υπήρχε λιμός.
Τον Αύγουστο του 1932, ο Στάλιν πρότεινε νέο κατασταλτικό νόμο για την προστασία της κρατικής περιουσίας. Ο νόμος προέβλεπε για τέτοιες παραβιάσεις την καταδίκη σε θάνατο με ταυτόχρονη κατάσχεση της περιουσίας και, σε ελαφρυντικές περιστάσεις, 10 χρόνια φυλακή. Το κατασταλτικό έγγραφο ονομάστηκε από τον λαό «νόμος για πέντε σπυριά σιτάρι», επειδή ο ένοχος της κλοπής της κρατικής περιουσίας ήταν όντως κάποιος ο όποιος, χωρίς άδεια, πήρε μερικούς κόκκους σιταριού στο κοινοτικό (κολλεχτιβίστικο) αγρόκτημα.
Συνολικά το 1932-1933, περίπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στην Ουκρανία.
Ιδιαίτερα οδυνηρή καταστροφή έπληξε τα παιδιά: στα χωριά μετά την πείνα ήταν κλειστά όλα τα σχολεία - κανείς δεν τα επισκέφθηκε πια.
Έτσι, υπονομεύθηκε η εθνοτική βάση για την εγκαθίδρυση του ουκρανικού έθνους - το χωριό, και το θεμέλιο πάνω στο οποίο η ευημερία της κοινωνίας εξαρτάται από την ικανότητά της να αναπτυχθεί, καταστραφόταν.
Η τραγωδία του ουκρανικού χωριού θεωρήθηκε από τον Στάλιν και τη συνοδεία του ως άλλη μια νίκη της κομμουνιστικής ιδέας: «Υπάρχει ένας σκληρός αγώνας μεταξύ των αγροτών και των αρχών μας. Είναι ένας αγώνας για το θάνατο. Αυτό το έτος έχει γίνει μια δοκιμασία της δύναμης και της αντοχής μας. Η πείνα τους απέδειξε ποιος είναι το αφεντικό. Θα κοστίσει εκατομμύρια ζωές, αλλά το συλλογικό αγροτικό σύστημα θα υπάρχει πάντα. Κερδίσαμε τον πόλεμο».
Το Holodomor έγινε η μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ουκρανικού λαού. Όσον αφορά την κλίμακα, τη σκληρότητα, τον κυνισμό και την οργάνωση εκ μέρους των αρχών και τις συνέπειες για τις μελλοντικές γενιές, δεν έχει αναλογίες στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Είναι δύσκολο να βρεί κανείς τις λέξεις για να περιγράψει το βάθος της τραγωδίας του Μεγάλου Λιμού, που άφησε μια αδιαπέραστη πληγή στο σώμα του έθνους, ακόμη και παραμορφώνοντας την γενετική του δεξαμενή.
Ωστόσο, το Holodomor δεν διέλυσε την Ουκρανία.
Μετά από δεκαετίες καταστροφής, η Ουκρανία είναι πάλι στα πόδια της και το 1991 έβαλε τέρμα στη ιστορία της αυτοκρατορίας που κάποτε δημιούργησε το κομμουνιστικό καθεστώς. Σήμερα η Ουκρανία σταματά όλες τις προσπάθειες για αναβίωση μιάς τέτοιας αυτοκρατορίας. Σίγουρα υπερασπίζεται με αυτοπεποίθηση τα όρια της δικής της ελευθερίας και της ελευθερίας της Ευρώπης.
Επειδή είμαστε ένας Λαός που δεν τον διέλυσε η γενοκτονία.
Πρέσβη της Ουκρανίας Borys Humeniuk